زیستگاه کل و بز در پارک ملی گلستان ، تصویر از محمد بهشتی زواره
بخش اول مطلب را قبلا خواندیم و اینک بخش پایانی :
خب دلایل نگرانی ما از وضعیت گلستان چیست ؟
اول : آمار غیر منسجم . آمار برداری دقیق از گونه هایی مانند مرال و شوکا انجام نشده است ، در نتیجه دقیقا مشخص نیست که این دو گونه در چه وضعیتی هستند . شکار در زمان گاو بانگی و زیست مرال در منطقه متراکم جنگلی با میدان دید محدود برای محیط بانان کار حفاظت را سخت کرده است . مسئله این است که شکارچیان از هر نقطه ای در جاده آسیایی که از پارک عبور میکند ، میتوانند خود را به زیستگاه مرال برسانند . البته باید توجه کرد که اگر شکار مرال در فصل گاوبانگی کنترل شود ، گام مهمی در حفاظت مرال برداشته شده است . کارهای فرهنگی در این زمینه هم میتواند کارگشا باشد ، با توجه به اینکه شاخ مرال بدون نیاز به شکار حیوان قابل برداشت است و قیمت قابل توجهی هم دارد ( در آبانماه 98 که نگارنده از پارک بازدید کرد ، هر کیلوگرم شاخ مرال 250 هزار تومان معامله میشد) ، میتوان مردم محلی را به استفاده از مزایای مرالها بدون شکار آنها تشویق کرد. خوشبختانه در سالهای اخیر با برپایی چادرهای گاوبانگی ، گام مهمی در کنترل شکار مرالها در فصل گاوبانگی بوجود آمده است.
