مجله گربه سانان و محیط زیست

گرند کنیون یلو استون ، اثر توماس موران ( اینجا )

پارک ملی یلو استون کوه مقدس محیط زیستی ها و دوستداران حیات وحش سراسر دنیا ، اولین پارک ملی جهان ، بسیار به نقاشی به نام توماس موران مدیون است .

توماس موران نقاشی که در سال 1871 به تیم شناسایی منطقه به همراه جکسون عکاس پیوست و اولین تصاویر رنگی تا آن زمان را از یلو استون به کنگره آمریکا گزارش کرد ، یلو استون در سال بعد به پارک ملی تبدیل شد . اولین در جهان .

_{توماس موران در چشمه های ماموث ، تصویر از جکسون ، منتشر شده در نشنال جئوگرافیک ( اینجا )}

توماس موران در طول 40 روزی که در منطقه یلو استون گذراند از 30 سایت بازدید کرد و یلو استون چنان تاثیری روی او گذاشت که بعدها نقاشی هایش را با نام توماس یلواستون موران امضا میکرد . (اینجا )

ییکی از مشهور ترین نقاط تماشای دره گرند کنیون یلو استون اکنون به عنوان نقطه موران شناخته میشود همان نقطه ای است که موران نقاشی معروفش را از آنجا ثبت کرد . تابلوی معروف دره گرند کنیون یلواستون را دولت آمریکا به مبلغ 10000 دلار خریداری کرد . 

دختر توماس موران دفتر خاطرات بازدید توماس موران از یلو استون را به پارک یوسمیتی داده بود که نهایتا به در سال 1978 به یلواستون انتقال داده شده بود ، دفتر خاطرات جالبی است ، از جمله توماس موران در بازدیدش از یلواستون اعلام میکند که این اولین بار است که در فضای باز شب را به صبح میرساند . او قزل آلا هایی که همراهانش در دریاچه یلو استون صید میکنند را زیباترین قزل آلاهایی می نامد که تا به حال دیده است . ( اینجا ) .

قزل آلا هایی که توماس موران دیده ، قزل آلای قاتل بوده است که اکنون به علت معرفی گونه مهاجم قزل آلای دریاچه بسیار کمیاب است . ( مجله گیتا نما ، شماره 43 )

تصاویر موران علاوه بر کنگره تاثیر زیادی هم روی مردم داشت و مجموع اینها به علاوه عکسهای جکسون منجر به ایجاد پارک ملی یلو استون شد .

_{دریاچه یلو استون ، اثر توماس موران ، کتابخانه کنگره آمریکا ( اینجا )}

پارک ملی یلو استون ، حدود 900 هزار هکتار وسعت دارد ( عمدتا در ایالت وایومینگ ) ، گرچه بسیار وابسته به اکوسیستم بسیار بزرگتر 9 میلیون هکتاری است که موجی از مهاجرت های گوشتخواران و سمداران یلو استون در این اکوسیستم بزرگتر صورت میگیرد .

داستان توماس موران و پارک ملی یلو استون ، شاید بسیار عبرت انگیز باشد که تلاش افرادی مانند موران چه تاثیر عظیمی میتواند حتی در علم حفاظت و پارک های ملی حتی در مقیاس جهانی بگذارد .تلاش توماس موران البته در زمان مناسبی هم  انجام شد و باعث شد الگویی برای حفاظت از طبیعت شکل بگیرد .

در ایران اما هنوز تلاشهایی از این دست دو گانه اند . یک بار با مسئول روابط عمومی محیط زیست اصفهان ،آقای قادریان صحبت میکردم و ایشان با افسوس از معرفی یکی از زیستگاههای لاله واژگون در زاگرس سخن میگفت و اینکه معرفی آن چطور به نابودی منطقه معرفی شده ، منجر شده است . ( این گفتگو مربوط به سالها قبل است )

اخیرا پادکستی از رادیو جولون ، بر بلندای قفقاز ( اینجا ) گوش میکردم و آنجا گویندگان حتی در مورد آسیب در مناطق قفقاز گرجستان توسط گردشگران کشورمان در صورت معرفی سخن میگفتند ( این مسئله به صورت سوال از شنوندگان این پادکست به آنان منتقل شده بود ) .

این مسئله که چقدر معرفی زیبایی های مناطق وحشی در کشورهای مختلف میتواند به نابودی انها منجر شود نکته مهمی است و باید قطعا مورد نظر قرار بگیرد ، اما در مورد بسیاری از مناطق حفاظت شده ایران با توجه به کنترل مناطق حفاظت شده به نظر معرفی زیبایی های این مناطق ( مناطق چهارگانه که ورود و خروج به آنها کنترل میشود ) ، باعث افزایش آگاهی و علاقه مردم به حفاظت از این مناطق میشود . ( این مسئله الزاما در مورد عرصه های طبیعی که ورود و خروج به آنها کنترل شده نیست صدق نمیکند و باید با دقت بیشتری عمل کرد .)

_{شماره ویژه نامه یلواستون ، مجله گیتا نما ، شماره 43}

مجله گیتا نما در سال 1395 ، ویژه نامه بسیار خوبی برای یلو استون منتشر کرد ( شماره 43 ، اینجا ) ، یکی مجلد کامل فقط در مورد یلو استون افسانه ای که خیلی برای من عزیز است ، آن را بارها خوانده ام و اینقدر چای رویش ریخته ام و خوانده ام که کاملا برگ برگ شده است . میتوان آنرا از سایت مجله گیتا نما سفارش داد .  دیوید آکوا من برای نوشتن این ویژه نامه یکسال وقت در یلواستون گذرانده است و همچنین بسیاری از عکاسان نشنال جئوگرافیک .

عنوان این مقاله ، از نوشته نینا استروچلیک منتشر شده در نشنال جئوگرافیک در آپریل 2016 ، وام گرفته شده است ( اینجا ) . این مقاله در شماره 43 مجله گیتا نما هم به فارسی ترجمه شده است . در مورد یلو استون  در آینده باز هم مینویسم .